சுமேரு

சுமேரு

வடக்கில் துருவ நட்சத்திரத்தை நோக்கி நிற்கும் மலையே மேரு; மேரு மலையின் வால்பக்கத்தை குமேரு என்பர்; இந்த வால்பக்கம் தெற்கு நோக்கி இருக்கும்; அதை வடவாமுகம் என்பர்;

மேரு, பூமிக்கு நாராசம் போல (ஒரு இரும்புத் துண்டுபோல), தெற்கில் இருந்து வடக்கே உருவி ஒடி நிற்கும்;

ஆரியர்கள் பூகோளத்தை ஊர்த்துவ கபாலம், அதக்கபாலம் என இரு கூறாக குறிப்பிடுவர்; ஊர்த்துகபாலம் என்பதை நிலம் என்றும், அதகபாலத்தை நீர் என்றும் கூறுவர்;

இந்த மேருவில் தான் எல்லாத் தேவகணங்களும் வசிக்கும் தலமாகக் கூறுவர்;

சுமேரு என்பது இளாவிருது நிலத்துக்கு நடுவில் உள்ளபகுதி; அங்கு மனிதர்கள் செல்லக்கூடாது என்பர்;

**

சுந்தோபசுந்தர்கள்

இரணிய கசிபன் வம்சத்தில் பிறந்தவர்கள் சுந்தோபர், சுந்தர் என இருவர்; இவர்கள் இருவரும் நிசுந்தன் புத்திரர்கள்; இவர்கள் இருவரும் பெரும் தவம் செய்கிறார்கள்; பிரம்மாவை நினைத்து தவம் செய்கிறார்கள்; பிரம்மா இவர்களின் முன்னர் தோன்றுகிறார்; "நாங்கள் இருவரும், நாங்கள் நினைத்த உடலை எடுக்க வேண்டும் என்றும் நினைத்த இடத்துக்கு உடனே போக வேண்டும் என்றும் யாரும் எங்களை கொன்று விடக் கூடாது" எனக் கேட்கிறார்கள்; பிரம்மாவும் அப்படியே கொடுக்கிறார்: அதன்பின்னர் சகோதரர்கள் இருவரும் பல மாயாஜாலங்கள் செய்கிறார்கள்; மக்களை கொடுமைப் படுத்தி வருகிறார்கள்;

இவர்கள் இருவரின் கொடுமைகளை ஒடுக்க சிவன் நினைக்கிறார்; விசுவகர்மாவை அழைத்து, ஒரு மிகஅழகான பெண்ணை உருவாக்கச் சொல்கிறார்; அவளை அந்த இருவர்கள் இருக்கும் இடத்துக்கு அனுப்பி வைக்கிறார்; அவளைப் பார்த்தவுடன், அந்த சகோதரர்கள் இருவரும் ஆசை கொள்கிறார்கள்;

ஆனால், அவளோ, "உங்களில் யார் பெரிய வீரனோ, அவரையே நான் திருமணம் செய்வேன்" என்று கூறி விடுகிறாள்;

அவளை அடைவதில், சகோதரர்கள் இருவருக்கும் போட்டி உண்டாகிறது; இருவரும் மல்யுத்தம் நடத்துகின்றனர்; வேறு ஒருவரால் மட்டுமே இருவரும் இறக்க மாட்டார்கள் என்று வரம் வாங்கி வந்தவர்கள்; ஆனால், அவர்கள் இருவரும் ஒருவருக்கு ஒருவர் போரிட்டு ஒருவரை ஒருவர் வெட்டி இறக்கிறார்கள்; வரம் பெறும்போது சரியாக கேட்டுக் கொள்ளவில்லை;

**

சுந்தரமூர்த்திநாயனார்

கைலாசத்தில் சிவபெருமானின் அடியவர்களில் ஒருவர் ஆலாலசுந்தரர்; அங்கு உமாதேவியர்களுக்கு துணையாக சேடிப் பெண்கள் இருந்தார்கள்; அந்தப் பெண்களில் இருவர் மீது, இந்த ஆலாலசுந்தரர் ஆசை கொண்டுள்ளார்; இது தெரிந்த சிவபெருமான், "நீ, பூலோகத்தில் போய் பிறப்பாயாக" என்று கட்டளை இடுகிறார்; இதைக்கேட்ட ஆலாலசசுந்தரர், கைலாசத்தை விட்டு, சிவபெருமானின் அடியை விட்டுப் போகிறோமே என்று அழுகிறார்; இதைக் கண்ட சிவபெருமான், "உன்னை, நான் பூலோகத்தில் வந்து ஆட்கொள்வேன், கவலைப்படாதே" என்று ஆறுதல் சொல்கிறார்;

ஆலாலசுந்தரர், பூலோகத்த்தில், திருமுனைப்பாடி நாட்டிலுள்ள திருநாவலூரில் பிறக்கிறார்; அங்குள்ள சடையார்-இசைஞானியர் தம்பதியருக்கு மகனாகப் பிறக்கிறார்; அதேபோல, கைலாசத்தில் இபரவர் சந்தித்த சேடிப் பெண்கள் இருவரும், பரவையார், சங்கிலியார் என்ற பெயருடன் பூலோகத்தில் பிறக்கிறார்கள்; பரவையார் திருவாரூரிலும், சங்கிலியார் திருவொற்றியூரிலும் பிறக்கிறார்கள்;

ஆலாலசுந்தரத்துக்கு இந்தப் பூவுகில் சுந்தரமூர்த்தி எனப் பெயர்; வளர்ந்து மணப் பருவம் அடைகிறார்; அவருக்கு திருமணம் நடக்க இருக்கிறது; அப்போது அங்கு ஒரு கிழவன் வேடத்தில் சிவபெருமான் அங்கு வருகிறார்; அங்கு வந்து, ஒரு ஓலையைக் கொடுக்கிறார்; இந்த மணமகன் எனது அடிமை; இதோ அடிமைசாசனம் என்று அந்த ஓலையை அங்கு உள்ளவர்களிடம் காண்பிக்கிறார்; என் அடிமை, என்னைக் கேட்காமல் திருமணம் செய்யக் கூடாது என்று தடுக்கிறார்; பின்னர், அவரை தனியே அழைத்து தானே சிவபெருமான் என்று அவருக்கு தன்னைக் காட்டி, அருள் செய்கிறார்; அதுமுதல் சிவனைப் பாடி சிவதலங்களுக்கு சென்று வருகிறார்;

அப்படிப் பாடிக் கொண்டு சிவதலங்களுக்குச் செல்லும்போது, ஒருமுறை திருவாரூர் வருகிறார்; தனக்கு கைலாயத்தில் பெண்கள் மீது ஆசை வந்த செயலை நினைத்து வருந்துகிறார்; ஆனாலும் முன் ஜென்ம வாசனை விடவில்லை; திருவாரூரில் உள்ள பரவையாரைப் பார்க்க நேர்கிறது; அந்த பெண்மீது காதல் கொள்கிறார்; அதற்கு சிவனையே தூது அனுப்புகிறார்; அதில் வெற்றி கொண்டு, பரவையாருடன் சிலகாலம் வாழ்கிறார்;

பின்னர், திருவொற்றியூருக்கு வருகிறார்; அங்கு வசிக்கும் சங்கிலியார் என்ற பெண்ணையும் பார்க்கிறார்; அவருடன் வசிக்க ஆரம்பிக்கிறார்; அவரிடம், "நான் வேறு பெண்களைப் பார்க்க மாட்டேன்" என்று சத்தியம் செய்து கொடுத்திருக்கிறார்; ஆனாலும் அவர் அதில் நிலைத்து நிற்கவில்லை; பொய் சத்தியத்தின் பலனாக இவருக்கு கண்பார்வை போய்விடுகிறது; அப்போது சிவபெருமானை நினைத்து பதிகம் பாடி, மீண்டும் பார்வையைப் பெறுகிறார்;  அப்போது, "உன் வினையை நீ அனுபவித்தே தீர்க்க வேண்டும்" என்று சிவன் அவரிடம் கூறுகிறார்; சிவனிடம் நட்புடன் இருந்தும், தவறுக்கு தண்டனை கொடுக்கத் தவறவில்லை சிவன்;

இப்படி இருக்கும்போது, சுந்தரமூர்த்தியின் பெருமைகளைத் தெரிந்த சேர மன்னர் சேரமான் பெருமான் நாயனார் என்பவர் அவரை அழைத்து தன் அரண்மனையில் வைத்து விருந்து அளித்து அவருடன் நட்பாய் இருந்தார்;

சுந்தரமூர்த்திக்கு அப்போது 18 வயதுதான் ஆகிறது; அப்போது திருவஞ்சைக்களத்தில் சிவனை வணங்குவதற்காக கோபுர வாசலை அடைகிறார்; அப்போது கைலாசத்திலிருந்து சிவகணங்களுடன் ஒரு வெள்ளை யானையானது அவர் முன்னே வந்து நிற்கிறது; அது கைலாசத்தில் இருந்துதான் வந்துள்ளது என்பதை அறிந்த சுந்தரமூர்த்தி, அந்த யானைமீது ஏறி அமர்ந்து கொள்கிறார்; அது அவரை ஏற்றிக் கொண்டு விண்ணில் பறக்கிறது;

இதைப் பார்த்த சேரமான் பெருமானும் தன் குதிரையை வரவழைத்து அதன் காதில் ஸ்ரீபஞ்சாச்சரத்தை ஓதுகிறார்; அந்தக் குதிரையும் இவரைச் சுமந்து கொண்டு விண்ணில் பறக்கிறது; குதிரை, சுந்தரமூர்த்தி செல்லும் யானையைக் கடந்து வந்து, அதைச் சுற்றி வந்து முன்னே சென்றது; இப்படியாக இருவரும் கைலாசம் சென்று சிவபதம் அடைகிறார்கள்;

சுந்தரமூர்த்தியின் பெருமைகள் பல;

ஒரு முதலை, ஒரு சிறுவனை விழுங்கி விட்டது; அதை அழைத்த சுந்தரமூர்த்தி, முதலையிடம், அந்தச் சிறுவனை வெளியே உமிழச் செய்து மீட்கிறார்:

தலைக்கு வைத்துப் படுத்திருந்த செங்கற்கள் விடியற்காலையில் பொன்னாக மாறிவிட்டது; அதை மணிமுத்தா நதியில் விடுகிறார்; பின்னர் அதை திருவாரூர் கமலாலயக் குளத்தில் தேடி எடுக்கிறார்: அப்போது திருவாரூரில் பரவையருடன் இருக்கிறார்; அவர், இவரின் செயலை கேலி செய்கிறார்; "ஆற்றில் விட்ட பொன்னை, இங்கு குளத்தில் வந்து தேடுகிறீர்களே" என்று கேலி செய்கிறார்;

**

சுக்ரீவன்

விஷ்ணு, இராவண சங்காரத்தின் பொருட்டு, விண்ணுலகை விட்டு மண்ணுலகுக்கு இராமனாகப் பிறக்கப் புறப்படுகிறார்; அப்போது, அவர் இங்கு வருவதற்கு முன் ஏற்பாடாக, சில தேவர்களை இந்த மண்ணுலகில் முன்பே பிறப்பதற்கு அனுப்பி வைக்கிறார்; அப்போது ஒரு தேவர், சூரியனின் அம்சமாகப் பிறக்கிறார்; அவரே சுக்ரீவன் என்பவர்;

சுக்ரீவன் பம்பைக் கரையில் உள்ள இடத்தில் பிறக்கிறார்; இந்த சுக்ரீவனை துணையாக வைத்துக் கொள்ளும்படி, இராமனுக்கு சொல்கிறான் கவந்தன் என்பவன்; சுக்ரீவனைச் சந்திக்கிறார் இராமன்; இராமனின் வில் வித்தையைச் சோதிக்க நினைக்கிறார் சுக்ரீவன்; அப்போது, ஏழு மாமரங்கள் வேறு வேறு இடத்தில் இருப்பதை, தனது ஒரே அம்பால் துளைத்து விடுகிறார்; சுக்ரீவன், இராமனின் வில்லாண்மையை நம்புகிறார்;

இருக்ஷவிரஜன் என்ற மன்னருக்கு இரண்டு புத்திரர்கள்; ஒருவர் வாலி; மற்றவர் சுக்ரீவன்; இந்த சுக்ரீவனின் அண்ணனே வாலி; சுக்ரீவனின் மனைவி பெயர் உருமை; சுக்ரீவனின் நாட்டையும், அவன் மனைவியையும் அபகரித்துக் கொண்ட வாலி, தம்பி சுக்ரீவனை விரட்டி விடுகிறான்; அப்போதுதான், சுக்ரீவன் பம்பை நதிக்கரையில் வசிக்கிறார்;

இராமன் மீது நம்பிக்கை வந்தவுடன், சுக்ரீவன், தன் கஷ்டங்களை கூறுகிறார்; இராமர், வாலியை மறைந்திருந்து அம்பு எய்து கொன்று, அவன் அபகரித்த நாட்டை, சுக்ரீவனுக்குக் கொடுக்கிறார்;

மன்னர் பதவி திரும்பக் கிடைத்தவுடன், தன் நாட்டிலேயே சுகபோகமாக வாழ ஆரம்பிக்கிறார்; இராமனைக் கண்டுகொள்ளவில்லை; நன்றி மறக்கிறார்; இராமர், தன் தூதுவனை அனுப்பி, அவர் நாட்டின் மீது படையெடுக்கப் போவதாக அறிவிக்கிறார்; அதனால் பயந்து கொண்டு, தானும் தன் படைகளும் சேர்ந்து வந்து இராமனைச் சரண் அடைகிறார் சுக்ரீவன்; இராமருக்கு உதவுவதாக வாக்கு அளிக்கிறார்;

சுக்ரீவனின் படை இலங்காபுரிக்குச் செல்கிறது; அங்கு, ஒரு பெரிய மலையை பெயர்த்து எடுத்துவந்த சுக்ரீவன், அந்த மலையை இராவணனின் மார்பின் மீது மோதுகிறார்; இராவணனோ, கோபம் கொண்டு, தன் வேலை எடுத்து சுக்ரீவன் மீது எறிகிறார்; அந்த வேலை, அனுமன் பிடித்து, தன் முழங்காலில் வைத்து ஒடித்து வீசுகிறார்; இராவணனும் ஒரு மலையைப் பெயர்த்து, சுக்ரீவன் மீது மோத, சுக்ரீவன் விழுந்து மூர்ச்சை ஆகிறார்; அப்போது இராவணன், சுக்ரீவனை தன் கையில் தூக்கி தன் இடுப்பில் வைத்துக் கொண்டு போக, மயக்கம் தெளிந்த சுக்ரீவன், இராவணனின் இடுப்பை தன் நகங்களால் கிழித்து, பற்களால் கடித்து குதறிவிடுகிறார்; அப்போது கிடைத்த இடைவெளியில் சுக்ரீவன், இராவணனின் பிடியில் இருந்து தப்பிக்கிறார்;

**

சுக்கிரன்

சுக்கிரன்:

சுக்கிரனின் தாய் தேவலோகத்தில் தவம் செய்து கொண்டிருந்தபோது, விஷ்ணுவால் கொல்லப்பட்டாள்;

இந்த சுக்கிரன், மகாபலி சக்கரவர்த்தியிடம் மந்திரியாக இருந்தார்; அப்போது, விஷ்ணு, வாமன அவதாரம் எடுத்து வந்து, மகாபலி சக்கரவர்த்தியிடம் மூன்று அடி அளவு நிலம் வேண்டும் என்று கேட்கிறார்; அப்போது, அங்கு மந்திரியாக இருந்த சுக்கிரன், "இந்த வேடத்தில் வந்திருப்பது விஷ்ணுவாகத்தான் இருக்கும்; எனவே இந்த வாமனனை நம்பாதே மன்னா" என்று மகாபலியிடம் தடுக்கிறார்; அதனால் கோபம் கொண்ட விஷ்ணு, சுக்கிரனின் ஒரு கண்ணைக் கெடுத்து விடுகிறார்;

சுக்கிரன், இறந்தபோன உயிரையே உயிர் கொடுத்து எழுப்பும் வல்லமை கொண்டவர்; இவர் அசுரர்களுக்கு குருவாக இருக்கிறார்; இந்த சுக்கிரன், பிரமமானச புத்திரர்களில் ஒருவரான பிருகு முனிவரின் பேரன்;

**

சிருஷ்டி கால ஆதிபத்தியர்கள்

சிருஷ்டி காலத்தின் ஆதிபத்தியர்கள்:

பூமிக்கு - பிருது சக்கரவத்தியும்,

ஓஷதிகள், யாகம், விரதம், நட்சத்திரங்களுக்கு - சந்திரனும்,

ஜலத்துக்கு - வருணனும்,

தனத்துக்கும், யக்ஷர்களுக்கும் - குபேரனும்,

துவாதசாதித்தியர்களுக்கு - விஷ்ணுவும்,

வசுக்களுக்கு - அக்கினியும்,

பிரஜாபதிகளுக்கு - தக்ஷனும்,

தேவர்களுக்கு - இந்திரனும்,

தைத்தியர், தானவர்களுக்கு - பிரஹலாதனும்,

பிதிர்களுக்கு - யமனும்,

பசு பூதாதிகளுக்கு - சிவனும்,

மலைகளுக்கு - இமயமும்,

நதிகளுக்கு - சமுத்திரமும்,

கந்தருவ வித்தியாதர கிந்நர கிம்புருஷர்களுக்கு - சித்தர ரதனும்,

சர்ப்பங்களுக்கு - வாசுகியும்,

திக்கஜங்களுக்கு - ஐராவதமும்,

பக்ஷிகளுக்கு - கருடனும்,

குதிரைகளுக்கு - உச்சைச்சிரவமும்,

மிருகங்களுக்கு - சிங்கமும்,

சிருஷ்டிகாலத்தில் ஆதிபத்தியம் பெற்றவர்கள்;

 **